Jedzenie ma nam zapewnić energię do życia. Żeby funkcjonować, ciało potrzebuje wartościowego paliwa. Ale jedzenie to także przyjemność. Smakowanie, wąchanie, oglądanie. Większość z nas właśnie tak pochodzi do posiłków. Mniej lub bardziej celebrowany rytuał, konieczny, żeby żyć, który jednocześnie może być przyjemny. Kiedy jedzenie i wygląd stają się najważniejszą kwestią w codziennym życiu, pojawia się problem. Zaburzenia odżywiania są niebezpieczne w każdym wieku, bo nieleczone mogą prowadzić do wielu chorób, nawet śmierci.

W młodym wieku będą także skutkować niedoborami w organizmie podstawowych budulców, które mają ogromny wpływ na rozwój ciała i umysłu. Dokładniej na rośnięcie, prawidłową budowę organów wewnętrznych, odporność na choroby, uczenie się, czyli całą przyszłość. Jest więc niezwykle ważne, żeby w tym okresie, kiedy ciało rośnie najszybciej, dostarczać mu pokarmu w odpowiedniej ilości i jakości.

Przyczyny powstawania zaburzeń.

Za powstawanie zaburzeń odżywiania odpowiedzialne są różne czynniki. Poza predyspozycjami genetycznymi dochodzą skumulowane czynniki zewnętrze takie jak:

• Zajadanie problemów, braku bliskości. Traktowanie jedzenia jako pocieszyciela.
• Potrzeba zwrócenia na siebie uwagi.
• Okazywanie troski poprzez karmienie.
• Nieświadome spżywanie posiłku (czytanie, zabawa, oglądanie tv podczas jedzenia)
• Promowany przez media kult pięknego ciała odnoszącego sukces.
• Nieograniczony dostęp do wysokokalorycznego jedzenia typu fast food, przekąski i słodkie napoje.

To sprawia, że już dziecko może wpaść w pułapkę złych nawyków i nieprawidłowego myślenia o swoim ciele.

Na jakie zachowania dziecka zwrócić uwagę?

Nie potrzebna jest szczegółowa kontrola rodzicielska, żeby zauważyć, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego.

• Utrata wagi.
• Odmawianie poszczególnych posiłków, oraz wspólnego ich spożywania.
• Wyraźne osłabienie i słaba odporność.
• Zły stan skóry i włosów.
• Spadek koncentracji, który może skutkować słabszymi ocenami.
• Drażliwość.
• Nadmierne zainteresowanie swoim wyglądem i niepochlebne opinie na jego temat.

To wszystko powinno wzbudzić naszą czujność. Należy jednak pamiętać, że kolejne fazy zaburzeń odżywiania takie jak prowokowanie wymiotów, trzymanie restrykcyjnej diety, skajne wyczerpanie mogą być skrzętnie ukrywane. O ile dziecko będzie miało z tym problem, to nastolatek będzie w tej kwestii bardzo sprytny.

Co robić, żeby wspierać własne dziecko?

Leczenie zaburzeń odżywiania to długi proces, który powinien przebiegać pod okiem specjalistów i we współpracy świadomych opiekunów. Psychoterapia jest bardzo skuteczna, zwłaszcza jeżeli uczestniczy w niej cała najbliższa rodzina. Rolą lekarza jest kontrola stanu zdrowia dziecka, dietetyk zadba o wprowadzenie dobrych nawyków żywieniowych. Ważne jest nastawienie otoczenia, prawidłowe rozpoznanie przyczyny przez psychologa i indywidualne podejście terapeuty do pacjenta. Nie jest to droga łatwa, ale pamiętaj, że to walka o przyszłość i zdrowie Twojego dziecka.